Są takie chwile w życiu człowieka,
Te które nas złączają ku sobie i odpychają.
Był czas przyjaźni i miłości
Jest czas samotności i pokory.
By przez ten czas zrozumieć czym jest miłość prawdziwa
Niezauroczona i jaśniejąca jak światłość bijąca z serc dwojga osób,
Które wyznały sobie miłość.
Znów jestem sam wolny jak wiatr
Bez żadnych granic ruszam w nieznane
By poznać nowy lepszy dziś świat.
Lecz gdy powrócę znów
będę lepszy
będę silniejszy
będę mądrzejszy
By utrzymać to co jest naprawdę ważne
By pokochać przyjaźnią
By zrozumieć sercem
By poczuć duchem
Nigdy nie wiadomo co się może zdarzyć
więc nie oglądaj się za siebie tylko mknij dalej przed siebie
a może będzie jeszcze lepiej
a może kiedyś znów połączy nas przygoda.
Kochajmy przyjaźnią a nic nie zdoła tego zniszczyć.
Bo nigdy nie wiadomo czy dwoje osób znów nie połączy dar bycia i rozumienia,
Lepiej to zrozumieć później
niż nigdy nie poczuć jak smakuje ten czas.
Bo być nie znaczy wcale istnieć.
Z dedykacją dla osoby, która może kiedyś zrozumie czym jest ten dar.
Pozdrawiam, przyjaźń zawsze poczeka nie trzeba się wcale spieszyć...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz