„Miłość o zmierzchu”

Arktyczne serce

Miłością miłością rozgrzane,

Płonie, żarzy się nieustannie

Jak suchy węgielek rzucony w ogień.

Spójrz na mnie o zmierzchu,

gdy wstaję i płonę

przez Ciebie.

Czas...czas...czas...

Gdyby go można było zatrzymać,

płynie nieubłaganie,

nie chce spowolnić,

dąży do początku i do końca,

czasu nie można cofnąć, przyspieszyć.

A miłość jest wyjątkowa, jest wieczna,

Gdy raz wzniecona jest.

Może drzemać i znów się obudzić,

A czas nie zasypia,

Płynie wciąż.