„Smutek”

Są takie dni w życiu każdego z nas, że nie chcę się być,
Chce się śnić lub zasnąć i się nie obudzić…
Ale czemu by to robić…
Mamy wiele szans przed sobą, tyle pięknych dni, sytuacji…
Możemy stać się wielcy…
Bądźmy sobą, nie kryjmy w sobie smutku…
Nie mam sił… Nie mam dnia…
Cóż mam uczynić?
Komu mam zadać to pytanie?
Okropnością życia jest czekanie na tą chwile, co robić by być wolnym
I nie myśleć ciągle o tym…
Czekanie, ach czekanie nie bądź takie okrutne- czekanie…
Może kiedyś każdy z nas się dowie czym jest rozwiązanie tego wątka naszego życia…
Szczęśliwy ten kto nie czuje tęsknoty za tym czego nie może zrozumieć.
Cierpienie po stracie bliskiej osoby jest cierpieniem bardzo bolesnym dla naszej duszy,
Ale cóż mamy uczynić jeśli jest to kolej rzeczy, czasu który dąży do zagłady ale nie siebie,

tylko nas samych…
Bądźmy mocni, wierni i miłosierni, nie traćmy czasu na te bezużyteczne błahe sprawy,
Bo one są niczym w porównaniu życia wielkiego i bogatego w naszą duszę bo to nasz jedyny skarb, 

którego nie wolno nam zgubić po drodze w pogoni za dniem..
Nie bądźmy głusi na wołanie tak głośnych i wyraźnych próśb które są kierowane do nas, do naszych serc, uleczmy nasze dusze aby mogły być czyste i nie zagubiły się po drodze.